Τα παλιά σου τα Hasbro
Κυκλοφόρησε μες στη βδομάδα μια φήμη πως η
Disney θα αγοράσει και τη Hasbro. Δε θέλαμε κι άλλη αφορμή για να
θυμηθούμε τα αγαπημένα μας παιχνίδια.
H Disney ως γνωστόν βάλθηκε να αγοράσει βασικά όλες τις
παιδικές μας αναμνήσεις, οπότε όταν ακούστηκε η φήμη πως συζητάει και
εξαγορά της Hasbro, όλα έβγαζαν νόημα: Φυσικά, τι άλλο πια έμενε; Μόνο
το κρυφτό και το κυνηγητό θα της είχαν ξεφύγει αν αγόραζε και τη Hasbro,
την εταιρεία που ευθύνεται για τα περισσότερα παιχνίδι που θυμόμαστε
από πιτσιρίκια, από επιτραπέζια μέχρι φιγούρες.
Τελικά η εξαγορά αυτή μάλλον δεν έστεκε ποτέ ως πληροφορία, όμως το ταξίδι μας στις διαδρομές των αναμνήσεων είχε ήδη ξεκινήσει.
Αυτά τα βαλιτσάκια είχαν υποφέρει από το άνοιξε-κλείσε, αλλά ήταν πολύ δύσκολο να αντισταθείς στον ενθουσιασμό της μαντεψιάς σε αυτό το παιχνίδι. Και πόσες φορές είχες προσπαθήσει να κρυφοκοιτάξεις το ταμπλό του δίπλα, όχι πες.
Τι πιο κλασικό υπάρχει; Αυτή εδώ είναι μια παλιά αγγλική εκδοχή, αλλά στην ελληνική ανεβάζαμε παλμούς κάθε φορά που φτάναμε στα πράσινα, κάτι Σκουφά και κάτι τέτοιες. Ό,τι έχτιζες για γύρους ολόκληρους μπορεί να τα έχανες με μια ζαριά. Το δε κορυφαίο σε αυτό το παιχνίδι είναι ότι, πρακτικά, δεν τελειώνε-τελείωνε ποτέ, μέχρι ας πούμε κάποιος να βαριόταν και να παρατούσε την προσπάθεια. Σαν την πραγματικότητα δηλαδή ένα πράγμα.
Κρακ κρακ κρακ φίλε μου, αυτή είναι η φάση. Πέραν του ότι έχουμε προφανώς μείνει όλοι άναυδοι από τη θύμηση αυτής της διαφήμισης, πόσο τα πάντα όλα ήταν αυτά τα παιχνίδια σε κάποια φάση; Από τα παιδικά το Σάββατο πρωί μέχρι τις ανταλλαγές στα διαλείμματα, και φυσικά την απίστευτη τσαντίλα τη στιγμή που συνειδητοποιούσες πως έχει χαλάσει ένα μικρό εξαρτηματάκι και η νταλίκα δε γίνεται πια uber-ρομπότ.
Υπήρχαν πράγματα από γαμάτα περίπλοκα όπως αυτό
μέχρι τα εντελώς wtf
Και φυσικά ποιος μπορεί να ξεχάσει το αγαπημένο όλων, δηλαδή των απλό πλην τίμιο Όπτιμους Πράιαμ, ένα απλό pickup truck με τη δισκετούλα/προφυλακτήρα/μίνι-ρομπότ που είχε για μούρη.
Επικοί Transformers, κατάρα στον Μάικλ Μπέι.
Ότι κάποτε αυτά ήταν "awww γλυκούλια" τι σου λέει; Που είναι το πιο creepy πράμα που έχει κατασκευάσει ποτέ άνθρωπος. Αλλά ότι έκαναν τρελό σουξέ, αυτά τα άβολα πλάσματα που απαιτούσαν από εσένα φροντίδα για να μάθουν να μιλάνε, ε, το έκαναν.
Πόσες και πόσες φορές είχαμε προσπαθήσει να κατακτήσουμε το Ιρκούτσκ και το Γιακούτσκ, πόσες όμως;
Τρομερό το Risk, πολύ απλά.
Μόνο λατρεία για το Κλουέντο, τίποτα άλλο. Από όλα τα επιτραπέζια που υπήρξαν ποτέ, μόνο τα "Μυστήρια στο Πεκίνο" έφτασαν κοντά στο Κλουέντο στη δημιουργία συνεχών συναρπαστικών αφηγήσεων που απλά το έκαναν αδύνατο να βαρεθείς. Το έκανε ο [] στο [] με []. Άπειροι συνδυασμοί!
Εντάξει, όποιος ισχυριστεί πως δεν είχε περάσει μανία με τα G.I. Joe του λέει ψέμματα. Προφανέστατα και είχαν υπάρξει crossover παιξίματα εναντίον (ή σε ομάδες) με τα Transformers, προφανώς και ψάχναμε στο παιχνιδάδικο του καθενός για το πότε θα έφερνε τους καινούριους, προφανώς και έπαιζαν ανταλλαγές με τους συμμαθητές, προφανώς και όλοι κάτω από το παιδικό μας κρεβάτι στάνταρ σε κάποια γωνία θα βρούμε κάποιο μοναχικό ξεκολλημένο πόδι.
(Τι, δεν είχαμε όλοι κουτσούς στρατιώτες;)
Και πήγαιναν φυσικά από τους απίστευτα κουλ μέχρι τους απίστευτα lame, όπως ο φίλτατος εδώ, ο Λοχαγός Κουράγιο.
(Πρωτοξάδερφος του Major Spoiler άραγε;)
Γιατί εξάλλου ποιος από εμάς δεν έχει εκσφενδονίσει τσαντισμένος τουβλάκι Τζένγκα στην ευρύτερη κατεύθυνση κάποιου βάζου/ποτηριού με μια πανικόβλητη μάνα να τρέχει προσπαθώντας να το παίξει τερματοφύλακας;
Τα πιο αφράτα και πωρωτικά όπλα που πιάσαμε ποτέ στα χέρια μας. Υπήρχαν διάφορα άλλα παράγωγα, μέχρι και μπάλες, αλλά όλα τα λεφτά ήταν τα όπλα που εκτόξευαν, βασικά, καουτσούκ σε σχήματα βέλους ή μικρής μπάλας προς το όποιον συμμαθητή/φίλο/αδερφό τύχαινε να έχεις άχτι αλλά το να τον πυροβολήσεις όντως ήταν κάπως ακραίο. Χμ, γιατί να είχαν τόση επιτυχία άραγε.
Το 'λαμπάδα Action Man' είναι ένα από τα μεγαλύτερα classics των '90s, δε το συζητώ. Επίσης η ελληνική διαφήμιση μου έχει αφήσει παιδικό τραύμα, με το ιδιοφυές ντουμπλάρισμα/μετάφραση πάνω στο ρυθμό του αμερικάνικου jingle να λέει: "Action Man / είναι σούπερ δυνατός!"
Σούπερ λέμε.
Πού να γίνει και ταινία δηλαδή. Disney ακούει;
Ναυμαχία
Αυτά τα βαλιτσάκια είχαν υποφέρει από το άνοιξε-κλείσε, αλλά ήταν πολύ δύσκολο να αντισταθείς στον ενθουσιασμό της μαντεψιάς σε αυτό το παιχνίδι. Και πόσες φορές είχες προσπαθήσει να κρυφοκοιτάξεις το ταμπλό του δίπλα, όχι πες.
Μονόπολη
Τι πιο κλασικό υπάρχει; Αυτή εδώ είναι μια παλιά αγγλική εκδοχή, αλλά στην ελληνική ανεβάζαμε παλμούς κάθε φορά που φτάναμε στα πράσινα, κάτι Σκουφά και κάτι τέτοιες. Ό,τι έχτιζες για γύρους ολόκληρους μπορεί να τα έχανες με μια ζαριά. Το δε κορυφαίο σε αυτό το παιχνίδι είναι ότι, πρακτικά, δεν τελειώνε-τελείωνε ποτέ, μέχρι ας πούμε κάποιος να βαριόταν και να παρατούσε την προσπάθεια. Σαν την πραγματικότητα δηλαδή ένα πράγμα.
Transformers
Κρακ κρακ κρακ φίλε μου, αυτή είναι η φάση. Πέραν του ότι έχουμε προφανώς μείνει όλοι άναυδοι από τη θύμηση αυτής της διαφήμισης, πόσο τα πάντα όλα ήταν αυτά τα παιχνίδια σε κάποια φάση; Από τα παιδικά το Σάββατο πρωί μέχρι τις ανταλλαγές στα διαλείμματα, και φυσικά την απίστευτη τσαντίλα τη στιγμή που συνειδητοποιούσες πως έχει χαλάσει ένα μικρό εξαρτηματάκι και η νταλίκα δε γίνεται πια uber-ρομπότ.
Υπήρχαν πράγματα από γαμάτα περίπλοκα όπως αυτό
μέχρι τα εντελώς wtf
Και φυσικά ποιος μπορεί να ξεχάσει το αγαπημένο όλων, δηλαδή των απλό πλην τίμιο Όπτιμους Πράιαμ, ένα απλό pickup truck με τη δισκετούλα/προφυλακτήρα/μίνι-ρομπότ που είχε για μούρη.
Επικοί Transformers, κατάρα στον Μάικλ Μπέι.
Φέρμπι
Ότι κάποτε αυτά ήταν "awww γλυκούλια" τι σου λέει; Που είναι το πιο creepy πράμα που έχει κατασκευάσει ποτέ άνθρωπος. Αλλά ότι έκαναν τρελό σουξέ, αυτά τα άβολα πλάσματα που απαιτούσαν από εσένα φροντίδα για να μάθουν να μιλάνε, ε, το έκαναν.
Risk
Πόσες και πόσες φορές είχαμε προσπαθήσει να κατακτήσουμε το Ιρκούτσκ και το Γιακούτσκ, πόσες όμως;
Τρομερό το Risk, πολύ απλά.
Κλουέντο
Μόνο λατρεία για το Κλουέντο, τίποτα άλλο. Από όλα τα επιτραπέζια που υπήρξαν ποτέ, μόνο τα "Μυστήρια στο Πεκίνο" έφτασαν κοντά στο Κλουέντο στη δημιουργία συνεχών συναρπαστικών αφηγήσεων που απλά το έκαναν αδύνατο να βαρεθείς. Το έκανε ο [] στο [] με []. Άπειροι συνδυασμοί!
G.I. Joe
Εντάξει, όποιος ισχυριστεί πως δεν είχε περάσει μανία με τα G.I. Joe του λέει ψέμματα. Προφανέστατα και είχαν υπάρξει crossover παιξίματα εναντίον (ή σε ομάδες) με τα Transformers, προφανώς και ψάχναμε στο παιχνιδάδικο του καθενός για το πότε θα έφερνε τους καινούριους, προφανώς και έπαιζαν ανταλλαγές με τους συμμαθητές, προφανώς και όλοι κάτω από το παιδικό μας κρεβάτι στάνταρ σε κάποια γωνία θα βρούμε κάποιο μοναχικό ξεκολλημένο πόδι.
(Τι, δεν είχαμε όλοι κουτσούς στρατιώτες;)
Και πήγαιναν φυσικά από τους απίστευτα κουλ μέχρι τους απίστευτα lame, όπως ο φίλτατος εδώ, ο Λοχαγός Κουράγιο.
(Πρωτοξάδερφος του Major Spoiler άραγε;)
Τζένγκα
Γιατί εξάλλου ποιος από εμάς δεν έχει εκσφενδονίσει τσαντισμένος τουβλάκι Τζένγκα στην ευρύτερη κατεύθυνση κάποιου βάζου/ποτηριού με μια πανικόβλητη μάνα να τρέχει προσπαθώντας να το παίξει τερματοφύλακας;
Νερφ
Τα πιο αφράτα και πωρωτικά όπλα που πιάσαμε ποτέ στα χέρια μας. Υπήρχαν διάφορα άλλα παράγωγα, μέχρι και μπάλες, αλλά όλα τα λεφτά ήταν τα όπλα που εκτόξευαν, βασικά, καουτσούκ σε σχήματα βέλους ή μικρής μπάλας προς το όποιον συμμαθητή/φίλο/αδερφό τύχαινε να έχεις άχτι αλλά το να τον πυροβολήσεις όντως ήταν κάπως ακραίο. Χμ, γιατί να είχαν τόση επιτυχία άραγε.
Action Man
Το 'λαμπάδα Action Man' είναι ένα από τα μεγαλύτερα classics των '90s, δε το συζητώ. Επίσης η ελληνική διαφήμιση μου έχει αφήσει παιδικό τραύμα, με το ιδιοφυές ντουμπλάρισμα/μετάφραση πάνω στο ρυθμό του αμερικάνικου jingle να λέει: "Action Man / είναι σούπερ δυνατός!"
Σούπερ λέμε.
Πού να γίνει και ταινία δηλαδή. Disney ακούει;