Όπως αντιλαμβάνεσαι, παρότι το συγκεκριμένο άρθρο ισότιμα θα παρουσιάσει 10 από τα πιο ενδεικτικά καρτούν τόσο του τότε όσο και του τώρα, α) μεροληπτεί ξεκάθαρα υπέρ αυτών του παρελθόντος και β) κάνει απευθείας sideline τουλάχιστον άλλα 10 σπουδαία παιδικά του τότε (τα οποία θα αναφερθούν πολύ συνοπτικά) για να κρατήσει τις αριθμητικές ισορροπίες και να εξηγηθεί στο τέλος με επιχειρήματα.
Ο σεβασμός για τα κλασικά παιδικά, για παράδειγμα του Disney, είναι δεδομένος, αλλά εδώ θα αναλύσουμε τα πιο man friendly καρτούν (για την οικονομία του άρθρου θα θεωρηθούν καρτούν και οι Power Rangers) που διαπαιδαγώγησαν εμάς τους γεννημένους εκεί γύρω στις αρχές των 80s και τα αντίστοιχα που "διαπαιδαγωγούν" τα αγόρια που ήρθαν στον κόσμο σχεδόν μαζί με το νέο μιλένιουμ.
Oldschool κύριοι
Thundercats (1985-89)
Έπος των μεταβαρόνων (τα credits της ατάκας σε αναγνώστη του οποίου το όνομα δυστυχώς μου διαφεύγει). Από που να ξεκινήσει κανείς; Από τα ονόματα των ηρώων; Πάνθρο, Λάιονο, Τσιτάρα, Τίγκρα. Όλα κρύβουν έναν υπερθετικό μέσα τους. Ποιος φλατ τυπάκος/ήρωας καρτούν θα λεγόταν Πάνθρο; Κανένας. Να συνεχίσω με το ζωντανό σπαθί με την Thundercats ψυχή που μεγάλωνε στο "Θάντερ-Θάντερ-Θάντερκατς-οό"; Να τελειώσω με τον απόλυτο καρτούν κακό Μάμρα που έβλεπα εγώ κι ο διπλανός μου στους εφιάλτες μας ακόμη και στην Α' Γυμνασίου; Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ζω, Τσιτάρα υπάρχω
Transformers (1984-87)
Οι Autobots του Optimus Prime τις ώρες και τις μέρες που δεν ήταν στην τηλεόρασή ήταν στο τραπέζι, στο πάτωμα, στο κρεβάτι, στο θρανίο μας. Τα(!) Transformers εκτός από υπεραγαπημένο παιδικό ήταν και τα πρώτα μας παιχνίδια. Πολλα χρόνια μετά, το 2007, θα στεναχωριόμασταν λίγο με την κινηματογραφική τους μεταφορά από τον Michael Bay, αλλά χαλάλι. Οι επικές μάχες Autobots και Megatron μας είχαν αποζημιώσει χρόνια πριν.
Αστυνόμος Σαΐνης (1983-86)
Εμπρός καλά μου ελατήρια! Θρυλικός Αστυνόμος Σαϊνης, ψιλοτσιμπημένοι εμείς με την Penny, την μονάκριβη ανηψιά του και ορκισμένοι εχθροί του Doctor Claw (που δεν μάθαμε ποτέ ποιος είναι ούτε και είδαμε τη φάτσα του). Μοναδικό deficit του Σαΐνη ήταν αυτή η κεραία που έβγαινε από το δάχτυλό του λόγω υψηλής ανατριχιαστικότητας. Ευτυχώς, από την άλλη, όταν πρωτοβλέπαμε τον Σαϊνη, δεν ξέραμε τον Nicolas Cage, άρα δεν συνειδητοποιούσαμε την ψιλοφανερή ομοιότητα τους.
Power Rangers (1993-σήμερα)
Δεν περνά απαρατήρητο ότι η σειρά τρέχει ακόμα, αλλά όσοι θυμούνται εκείνα τα πρωινά στα μέσα των 90s που ο ΑΝΤ1 πρόβαλλε τις πρώτες σεζόν των Power Rangers, ξέρουν ότι κάθε σεζόν από την 4η και μετά που στο παιχνίδι έμπαιναν και Rangers σε νέα χρώματα, ήταν και χειρότερη. Δεν πειράζει, κρατάμε την αρχή και τον μύθο των Power Rangers. Διαχρονικά καλή ιδέα και για σχολικά μασκέ πάρτι.
Χελωνονιντζάκια (1984)
Γρήγορο τεστ. Ποιος ήταν ο Donatellο, ποιος ο Michelangelo, ποιος ο Raphael, ποιος o Leonardo; Ο νικητής προκρίνεται για μια μάχη με τον κακό Shredder με την επική (να τα λέμε κι αυτά) στολή. Σημαντική και η περίπτωση του Krang, του κακού που ήταν ένας εγκέφαλος ενσωματωμένος στην κοιλιά ενός douchebag, γεγονός που μας φαινόταν απόλυτα φυσιολογικό τότε. "Σεβασμός στον δάσκαλο Splinter" είπαμε; Να πούμε.
Flintstones (1960-66!!!)
Τι; Τι δουλειά έχουν οι Flintstones με τα "αντρικά" καρτούν; Εντάξει, αν γνωρίζεις ένα πειστικότερο καρτουνίστικο Α-male πιο παλαιάς κοπής από τον Fred Flintstone, πες το και σ' εμάς.
Bravestarr (1987-88)
Space cowboys και όλα τα λεφτά στη χαίτη (και στην ύπαρξη) του τεράστιου ανθρωποαλόγου, του Thirty/Thirty. Για όσους δεν θυμούνται, ο Bravestarr ήταν ένας διαγαλαξιακός αξιωματικός που "δούλευε" στον πλανήτη New Texas.
Sport Billy (1979)
Μικρός πίστευα με όλη μου τη δύναμη ότι η τσάντα του Sport Billy, του πιτσιρικά από τον πλανήτη Olympus που ήρθε στη Γη για να σώσει τα σπορ από την "αντι-αθλητική" Vanda, υπήρχε στην αγορά κι ότι απλά οι γονείς μου δεν είχαν τα λεφτά να μου την αγοράσουν. Φοβερό στατιστικό ότι το συγκεκριμένο καρτούν είχε μόλις 26 επεισόδια ζωή. Προσωπικά, μου φάνηκε μεγαλύτερο. Μπορεί να φταίει ότι ο "Σπορμπίλι" μπορούσε να βγάλει ένα ολόκληρο γήπεδο απ' την τσάντα του.
G.I. Joe (1983-86)
Δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια σε αυτό το παιδικό που βασίστηκε στα επικά ομώνυμα παιχνίδια της Hasbro. Γενναία η δόση της αμερικανοσύνης, με το G.I. Joe στο MEGA ξεκινούσε η μυσταγωγία των παιδικών του Σαββατοκύριακου, εκεί κατά τις 9 το πρωί.
Τζουμαρού (1983-84)
Ο μικρός Sanshiro δεν θέλει να γίνει ο μέγας judoka που ονειρεύεται ο παππούς του, αλλά ονειρεύεται τίτλους και δόξα στο Plastic Wrestling, το πρώτο ιστορικά dream job που κατοχυρώθηκε στο μυαλό μας. Ο Jumaru, ο plawres του Sanshiro ήταν λεβεντιά (συγγνώμη για τον παραλληλισμό, αλλά ήταν).
ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ το part 1 δεν ξεχναμε kabamaru,voltron,he-man κτλπ κτλπ.....